Oi!
Oi!, street punk (punk uliczny) – podgatunek w obrębie muzyki punk, zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii pod koniec lat 70. XX w., będący połączeniem klasycznej stylistyki wczesnych zespołów punkowych (The Clash, Ramones) i rockowych, takich jak The Rolling Stones, The Who; także określenie subkultury młodzieżowej z nim związanej, stylizujących punków i skinheadów. Często mylnie uważany za osobną subkulturę.
Oi! wykształcił się jako rodzaj opozycji wobec artystycznych eksperymentów
części zespołów punkowych, jak również nazbyt politycznej postawy innych. W
zamierzeniu miał podtrzymywać proste, "uliczne" korzenie punk rocka i dawać
wyraz solidarności członków subkultury ze środowiskiem wielkomiejskich
robotników, z którego w większości się wywodzili. Związek ten podkreślała sama
jej nazwa. Pierwotne określenie street punk zostało wyparte przez słowo Oi!, w
robotniczym slangu oznaczające coś niespodziewanego, używane również jako
pozdrowienie. Po raz pierwszy użył go, jako nazwy ruchu, dziennikarz muzyczny
Garry Bushell we wczesnych latach 80., zainspirowany piosenką zespołu The
Cockney Rejects: "Oi! Oi! Oi!".
Za najważniejsze zespoły oi! (czy też ojowe) w początkowej fazie jego istnienia
uważa się m.in.: Cock Sparrer, The Cockney Rejects, Angelic Upstarts, Slaughter
and the Dogs, Anti-Nowhere League czy Sham 69. Ich następcami byli m.in.: The
Business, The Last Resort, The 4-Skins, The Burial, Infa-Riot i inne.
Jednym z założeń ideologicznych ruchu było promowanie jedności między punkami i
skinheadami (wyrazem tego było hasło: Punx and Skins unite and win; w Polsce:
Punki, Skini - zjednoczeni i silni!). Większość zespołów oi! nie porusza
tematyki politycznej.
Muzyka, jak i cała subkultura z nią związana, zdobyła największą popularność w
Wielkiej Brytanii, Japonii i Ameryce Północnej[potrzebne źródło], aczkolwiek
lokalne sceny powstawały wszędzie tam, gdzie docierała muzyka punk, także w
Polsce. Amerykańską odpowiedzią na ekspansję oi! był rozwój hardcore, który,
podobnie jak oi! odwołując się do pierwotnej punkowej ekspresji, zdobył jednak
większą popularność wśród szeroko pojętej klasy średniej.
Ubiór Oi! składa się ze stylów punków oraz skinheadów. Noszą oni dżinsy, najczęściej podwijane, glany, cockney'e, bądź martensy często z białymi sznurowadłami zawiązanymi w tak zwaną "drabinkę", kurtki "Harringtonki", najczęściej czarne, białe i wiśniowe, skórzane paski z ćwiekami, koszulki polo, szelki t-shirty z hasłami Oi! oraz wszelkie ubrania firm: Lonsdale, Fred Perry. Nie można jednoznacznie określić mody Oi!, gdyż każdy może się różnić w doborze ubrań. Każdy z tego "schematu" wybiera to co mu odpowiada tworząc własny, oryginalny i niepowtarzalny styl.