Tradycyjni Skinheadzi
Teoria na temat powstania subkultury skinheads mówi, że pierwsze grupy skinów
wywodzą się z fuzji modsów (młodzi angielscy moderniści zafascynowani modą i
skuterami, wywodzący się z klasy robotniczej) i rudeboys, jamajskich chuliganów
- stylizujących się na gangsterów z lat 50. (garnitury i kapelusze jako wyraz
elegancji), którzy przyjeżdżali do Anglii przywożąc ze sobą nową muzykę z
Karaibów. Obydwie grupy, przypadkowo podobne do siebie, oddziaływały na siebie
nawzajem, tworząc w połowie lat 60. XX w. pierwotną postać nowej subkultury.
Skinheadzi tradycyjni przejęli od modsów tradycję jeżdżenia skuterami (najlepiej
i najmodniej Vespy lub Lambretty) i elegancki sposób ubierania się przy
zachowaniu ostrego minimalistycznego szlifu (proste spodnie marki Levi's,
polówki, kraciaste koszule, kurtki typu Harrington, baranie kożuchy oraz
płaszcze typu Crombie). W odróżnieniu od swoich poprzedników ich styl był
bardziej zbliżony do wyglądu angielskiej klasy robotniczej (np. kurtki typu
Donkey i „eleganckie” buty robotnicze). W odróżnieniu od "zwykłych" modsów
słuchali więcej ska niż soul, a także przejmowali nową muzykę – reggae. Dlatego
też inną nazwą na wczesne reggae jest skinhead reggae (pojawiające się później
na fali Two Tone). Nosili krótko obcięte włosy, jednak nie do gołej skóry.
Charakteryzowała ich też tendencja do tworzenia zwartych i
zamkniętych gangów, obracających się na wybranym terenie, oraz nieco wyższy
poziom agresywności nawet niż u hard modsów (najagresywniejszego odłamu
subkultury).
Intensywny rozwój tej subkultury zaczął się wraz z zanikaniem klasycznych,
elegancko ubranych modsów, około roku 1969. Wyrazem muzycznym tej fali było
odchodzenie od klasycznych zespołów jak The Who i The Kinks, które w swoich
utworach wyrażały frustrację i niechęć młodzieży z biednych, robotniczych
środowisk do brytyjskiego establishmentu na rzecz tanecznego ska i rocksteady
(często o tekstach o podobnym zabarwieniu). Fala ta zaczęła zanikać po mniej
więcej 2 latach, gdy największą popularnością w Wielkiej Brytanii zaczął cieszyć
się ruch hippisowski, promowany przez The Beatles.
Pierwotna subkultura skinheadów była w zasadzie zjawiskiem czysto brytyjskim,
które nie przyjęło się w innych krajach i zanikło niemal całkowicie nawet w
Wielkiej Brytanii na początku lat 70. XX w.